UZUN ATLAMA (III. BÖLÜM)

ABTD, 7 24’ten süren Tayfun AYGÜN

3.1.C UÇUŞ BÖLÜMÜ

Uzun yıllardır sıçrama anında meydana gelen istenmeyen öne doğru rotasyonu geçici bir süre havada frenleyerek verimi arttırmak için farklı yollar denendi. Bu denemeler sonucu, ortaya birçok uzun atlama teknikleri çıktı. Tüm bu tekniklerin amacı, uçuş anında oluşan istenmeyen öne doğru rotasyonu yavaşlatıp, zeminde ideal bir düşüşü sağlamaktır.

İyi bir şekilde gerçekleşen sıçramada azda olsa öne doğru istenmeyen bir rotasyonu vardır. Bunun havada frenlenip yavaşlatılabilmesi için gövdenin dik, kol ve bacakların omuz ve kalça eklem noktalarından hareketlerine gergin devam etmeleri gerekir. Sıçrama anında oluşan istenmeyen rotasyon, Pelvisin ileriye yapacağı bir hareketle asgariye indirilebilinir.(şekil 19) Atalet büyüdükçe daryal olarak açısal hızda küçülecektir.

Şekil 19 Uçuş anında istenmeyen öne doğru rotasyonun yavaşlatılması

Uçuş anında kollar dirsek eklemelerinden bükülü olarak omuz ekseni etrafında dönmesi sonucu,üst gövdenin ataleti küçülecek ve alta oranla radyal olarak açısal hızı artacaktır.

Atalet momentumu=m.r2

Teknik çalışmalarda üzerinde durulması gerekli en önemli nokta,uçuşta kol ve bacakların gergin olarak hareketlerini yapması işlemidir.

Havada savurma bacağı geriye giderken sahip olduğu atalet büyük,öne doğru hareketine başlayan diğer bacağın ataleti de küçüktür .Alt gövde öne doğru giderken ataleti büyük olan sağ kol öne,ataleti küçük olan sol kol ise geriye doğru gelerek üst gövdeyi alta oranla daha geriye bırakacaktır.bunun sonucu olarak da sporcu düşüş için ideal bir konum kazanmış olacaktır.

3.1.d.DÜŞÜŞ(KONMA)BÖLÜMÜ:

Bir uzuncunun amacı düşüş anında I3 mesafesini maksimum yapmaktır.konu 2.1’de anlatıldığı gibi L3 mesafesi,ayak topukları kuma değdiği an oluşan nokta ile vücut merkezinin izdüşümü olan nokta arasındaki yatay uzaklıktır.Şekil-20’de

Şekil 20 : Uçuş ve düşüş anında vücut ağırlık merkezinin takip ettiği yol

Şekil 21 - G1 ve G2 arasındaki orantı

Görüldüğü gibi vücut ağırlık merkezi (G) sıçrayıştan düşüşe kadar havada bir yol izler. Bu yola parabol adını verilir.üst gövdenin ağırlık merkezi G1 ve alt gövdenin ağırlık merkezi G2’dir. Bunlar kalça noktası olan H’ de birleşir.aynı zamanda G,G1 veG2 noktaları birbiriyle aynı hizadadır. uçuş bölümü bitip,düşüş bölümü başladığında G-G1-G2 noktaları birbirlerine iyice yaklaşır (şekil,22/a) (hang tekniği için)

Adımlama tekniğinde ise (şekil23 ),G1 noktası GveG2 noktalarından daha geridedir.böylece istenmeyen öne doğru rotasyon uzan süre frenlenmiş olunur. Eğer her iki düşüş anında kollar gergin olarak hızla öne ve arkaya doğru savrulup, ayaklar kuma değene kadar geride kadar geride tutulursa,G2H’nin erken olarak aşağıya düşmesi engellenmiş olunur(şekil 23).momentum transferi konusunda anlatıldığı gibi,ayaklar kuma değer değmez,geride tutulan kollar hızla gövdenin önüne doğru savrulur.böylece kollardaki momentum tüm gövdeye aktarılarak kuma kötü bir düşüş engellenmiş olunur.(x).

Şekil : Adımlama tekniğinde G, G1, G2 oranlaması

Düşüş anında ayakların zamanından önce aşağıya sarkarak düşüşü olumsuz yönde etkileyen üç ana sebep vardır. bunlar sırasıyla;

1) Sıçrama anında istenmeyen öne doğru rotasyonun artması,

2) Uçuşta öne doğru rotasyonun geciktirilmesi,

3) Kalça fleksör, vücut ekstensör ve karın kaslarının zayıflığı.

Eğer yukarıda vurgulanan bu üç neden ortadan kaldırılırsa ideal bir düşüş elde edilir.

Not: Kaynaklar istenirse yazı kurulundan edinilebilir. Yayınlayamadığımız için özür dileriz.

(x) Prof. Bernard J. Hopper. England. The Jumps. 1972 Sh: 112, 113,114

Yayına Hazırlayan : Meral GÜNDÜZ